Gardenia – zanim opadnie ostatnia kurtyna

---

„Gardenia” to spektakl, w którym grają przedstawiciele społeczności LGBT. Geje i transwestyci, wszyscy mający już dawno za sobą szaleństwa rzewnie wspominanej młodości. Dziś w większości zbliżają się do 70-tki i zaczynają odczuwać lęk przed samotną starością. Spektakl, z którym przez ponad dwa lata podróżowali po 24 różnych krajach, jest odbiciem ich lęków i trudnej sytuacji życiowej – czerpiący z tradycji niemieckiego eksperymentalnego teatru i burleski, wypełniony bolerem i musicalowymi przebojami, jest melancholijną opowieścią o starzejącym się ciele, niegdyś zanurzonym w rozkoszy, a dziś poszukującym choćby odrobiny miłości. Film wypełniają intymne historie, często dość dramatyczne, podawane jednak ze zdrowym dystansem. Bohaterowie przeszli przez prostytucję, wyniszczające związki, lata poszukiwań własnej tożsamości płciowej. Dziś część z nich nadal nie może znaleźć miejsca w życiu – jeden utkwił jako pomoc sprzątająca w domu publicznym, wiążąc się z żonatym mężczyzną, inny zaczyna podejrzewać, że jego pies jest reinkarnacją byłego kochanka… Wspomnienia o toksycznych rodzicach mieszają się z obrazami szalonych zabaw do świtu i lat spędzonych na scenach szemranych kabaretów. Ucieczki od samotności mogą być różne – zaangażowanie się w politykę, kupowanie prezentów młodym, czarnoskórym mężczyznom, poświęcenie się pracy – wszystko to pozwala choć na chwilę odsunąć lęk przed śmiercią w pustym mieszkaniu… To opowieść o ciele w kulturze Zachodu, będącym do pewnego wieku obiektem kultu, potem problemem spychanym na wstydliwy margines. Tu ciało jest pokazywane w pełnej krasie – twórcy nie ulegli na szczęście pokusie łatwego szokowania, skupiając się na naturalnej obserwacji fizyczności bohaterów. Po światowym sukcesie „Gardenia” ma być wystawiona w ich mieście, Gandawie. Jak wypadnie konfrontacja z rodzimą publicznością?