Mrowisko

---

Pośrodku postsowieckiej dzielnicy Tallina stoi ogromny szary kompleks garażowy zbudowany 20 lat temu. Na pierwszy rzut oka budynek może wydawać się nieciekawy, jednak trudno uznać go za pospolity czy trywialny. Mieści się w nim 700 mniejszych pomieszczeń, w których toczy się życie dalekie od banału i przeciętności. Prócz niekończących się stosów złomu są tu również sklepy z częściami do samochodów, myjnia i mieszkania. Jest również prywatna sauna, bar disco, restauracja, a nawet klinika weterynaryjna. Właścicielami tych garaży są mężczyźni, którzy tworzą szczególnego rodzaju ludzką biosferę. W tej wyjątkowej architektonicznej strukturze, przypominającej siatkę „męskich jaskiń”, garaż niekoniecznie służy do parkowania samochodu. Staje się domem, miejscem wspomnień lub siedliskiem własnych skarbów. Życie toczy się tu w rytm melancholijnych radzieckich piosenek, pobrzmiewających z wyludnionych korytarzy. Pijani mężczyźni zataczają się po korytarzach, stare samochody zapewniają schronienie dla bezdomnych, a ci, spragnieni kontaktu z drugim, topią smutki i nieszczęścia przy kieliszku wódki. Dni mijają, a urzędujący tu mężczyźni czytają gazety i rozważają o wydarzeniach na świecie. Poznając ich, wnikamy zarówno w ich jednostkową biografię, jak i los całego społeczeństwa – rdzennych mieszkańców tej postradzieckiej dzielnicy, w której czas się zatrzymał i zakonserwował wszystko – to, co złe i to, co dobre z tamtych czasów. Mamy szansę zajrzeć niejako za ścianę historii, która skrywa przeszłość, wyjaśnia teraźniejszość i pozwala pomyśleć ze zrozumieniem o przyszłości.