Cierpliwości, cierpliwości, pójdziesz do raju!

---

W latach 60. ubiegłego wieku setki muzułmańskich rodzin z krajów Afryki Północnej wyjechały do Europy w nadziei na lepsze życie. Mężczyźni zazwyczaj znajdowali pracę, a kobiety zajmowały się domem i dziećmi. Wymagano od nich uległości i cierpliwości, zaś w nagrodę za taką postawę miały po śmierci pójść do raju. Film opowiada o siedmiu takich kobietach. Jedną z nich jest Mina. Dziś, 50 lat później, gdy jej mąż już nie żyje, a dzieci opuściły dom, Mina spędza samotnie czas w małym mieszkanku w Brukseli. Nigdy nie nauczyła się pisać ani czytać, nie potrafi znaleźć sposobu, aby twórczo zagospodarować swój dzień, więc jedyne, co może robić, to siedzieć i czekać na to, co przyniesie jej los. O ile cokolwiek przyniesie. Cierpliwość to jedyne słowo, które podtrzymuje ją w tym stanie na duchu. Pewnego dnia udaje się na poetycki slam wyzwolonego Marokańczyka Taty Milouda i jej stosunek do życia ulega zmianie. Spotyka podobne do niej kobiety, znajdujące się w takiej samej sytuacji życiowej. Po raz pierwszy doświadcza wolności. Wraz z grupą przyjaciół uczy się czytać i pisać, uczęszcza na lekcje nauki komputera i zwiedza centrum Brukseli, Morze Północne, a nawet Nowy Jork. Entuzjazm i radość, z jakimi szuka własnej tożsamości i wolności są godne szacunku i dowodzą, że życie zawsze można zmienić, o ile się tego naprawdę chce, a najlepiej działa się nie w pojedynkę, lecz w grupie.